بهار ۹۷

بهار ۹۷ رو پشت سر گذاشتیم . ماه رمضون که تو این فصل بود به خواست خدا تونستم همه فرایض واجب و به جابیارم و از این بابت خوشحالم . روزهای عجیبی رو گذروندم . غم عجیبی تو دلم بود . تورم اقتصادی هم مزید بر علت شد و ما هم که هدفمون خرید خونه بود و روز به روز توان خریدمون داشت پایین تر میرفت و این مسئله خیلی استرس زا بود . فقط سپردم به خدا و از خدا خواستم خودش کارهامون و جفت و جور کنه . تا اینکه خدا بهمون نظر کرد و اوایل تیر ماه مبایعه نامه رو نوشتیم و خونه ای که توش میتاجر بودیم و خریدیم . یه بخشی هم از مبلغ و وام مسکن گرفتیم که ایشالله اونم بتونیم به موقع پرداخت کنیم . ماه رمضون هم مهمونی خونه خواهرا رفتم و خودم نتونستم مهمونی بدم . خیلی ضعیف شده بودم .
ولی اون روزها هم مثل همه گذشته ها گذشت و رفت و الان که این مطلب و مینویسم روز قبلش یعنی ۷ مرداد ما تو محصر سند زدیم و خیالمون تقریبا از بابت خونه راحت شد و ما موندیم و کلی قسط و بدهی . ولی خوب عوضش استرسها و بیخوابیهای شبونه من خیلی کم شد . و اما این وسط پسر گلم متین جون شده بود تمام دلخوشی و ارامش من . عصرها به عشق دیدنش از سر کار میام خونه . میبرمش حیاط دوچرخه بازی میکنه . یجورایی مادر و پسر خودمون و سرگرم کردیم . دیگه نمیخوام به کسی یا چیزی فکر کنم . میخوام خودم باشم و پسرم و شوهرم .
و در اخر اینکه در تمام این لحظات مادرم کنارم بود . وجودش و حس میکردم . تو خوابهام بود . برام دعا میکرد