دل نوشته های من واسه پسرم متین

روزهاي دلتنگي... ته دلم خوشحالم كه تو هستي...

روزهايي كه غصه بيخ گلويم را گرفته و سفت چسبيده و بغض دارد خفه ام مي كند ، نميشكنم چون  كه تو هستي...

روزهايي كه زمين و زمان تنگ مي شود و مهلت نفس كشيدن را برايم نميگذارد ، دلگرمم كه تو را در آغوش  خواهم كشيد...

روزهايي كه خستگي ، نااميدي ، روزمرگي و دوري محاصره ام مي كند مي دانم كه تو هستي و با بوسه ای از گونه های نرم آلودت حالم  خوش ميشود و اميد زندگي را در دلم مي كاري...

روزهايي كه تو را دارم خوشحالم... خوشبختم...

شوخي نيست..یک سال كنارت نفس كشيدم...یک سال فقط دوستت داشتم...یک سال فقط عاشقت بودم... یک سال عاشقيت را ديدم و دوست داشتن را باور كردم...

و مطمئنم كه هزاران سال در قلب من و محمد  خواهي بود و خواهيم ماند...

خدا تو را براي من نگه دارد...!

مي آيي...

معجزه اتفاق مي افتد...

پلك ميزني...

و من در التهاب نگاهت تب مي كنم...

حرف ميزني....

گوشهايم پر از رنگ مي شوند پر از نور...

و تو كي ميفهمي كه با هر قدمت چه با اين دل بي تاب ميكني؟

مي آيي...

به معجزه ايمان مي آورم...

+ نوشته شده در  چهارشنبه ۲ اردیبهشت۱۳۹۴ساعت 14  توسط میترا |  نظر بدهید